Koagulopatia ze zużycia jako wiodący objaw zatoru płynem owodniowym -opis przypadku.

Amniotic fluid embolism is a rare and diagnostically challenging obstetric disease of high mortality rate. We present a case of a 33-year old parturient after vaginal birth, who presented with severe hemorrhagic shock with low platelet count and coagulopathy resistant to treatment with plasma, platelets and coagulation factors and despite of surgical management of bleeding. Laboratory findings revealed consumptive coagulopathy. Other symptoms included dyspnea and atelectatic changes on chest x-ray, together with augmentation of the heart with no proof of ventricular insufficiency in echocardiographic examination. The suspected reason of these alterations was amniotic fluid embolism. The patient survived and came back to her usual activity after 22 days of treatment.Zator płynem owodniowym jest rzadkim i ciężkim powikłaniem położniczym trudnym diagnostycznie i obarczonym wysoką śmiertelnością. Prezentujemy przypadek 33-letniej pacjentki po porodzie drogami natury w 36. tygodniu ciąży, u której w kilku godzinach po porodzie zaobserwowano objawy wstrząsu krwotocznego z małopłytkowością i zaburzeniami krzepnięcia utrzymującymi się mimo chirurgicznego zaopatrzenia krwotoku oraz uzupełniania płytek krwi i czynników krzepnięcia. Badania laboratoryjne potwierdziły koagulopatię ze zużycia. Pozostałymi objawami była duszność i rozlane zmiany niedodmowe w rtg klatki piersiowej oraz powiększona sylwetka serca, jednak bez cech przeciążenia komór serca w badaniu echokardiograficznym. Przedstawiony obraz choroby może odpowiadać zatorowi płynem owodniowym. Pacjentka wróciła do zwykłej aktywności po 22 dobach leczenia

Laparoscopic adrenalectomy for functioning and non-functioning adrenal tumours

Background: The purpose of this study was a retrospective analysis of outcomes following laparoscopic adrenalectomy (LA) performed for benign adrenal tumours responsible for various endocrinological disorders. The patients were diagnosed with non-functioning (NFT) and functioning adrenal tumours (FT) including pheochromocytoma (PH), Conn&#8217;s syndrome (CO) and Cushing&#8217;s (CS) syndrome. Material and methods: A total of 165 LAs were carried out between August 1995 and September 2009 via either the transperitoneal (n = 38) or retroperitoneal (n = 127) approach. The analysed factors included demographic data of patients, the American Association of Anaesthesiology score (ASA), indication for surgery, tumour size and side, intraoperative and postoperative outcome of LA including duration of surgery, blood loss, time until ambulation, length of hospital stay, time until return to normal activity, the complication rate, as well as the conversion rate to open adrenalectomy. Results: There were 111 patients with NFT and 54 with FT. Patients with NFT were significantly older than those with CO (p < 0.05). The mean size of the lesion differed between CO and other adrenal tumours (p < 0.05) as well as between NFT and PH (p < 0.05). All the lesions except aldosteronomas were detected predominantly in the right adrenal gland (p < 0.05). However, despite the different characteristic and clinical disorders related to laparoscopically removed adrenal tumours, the intraoperative and postoperative outcomes did not significantly differ in most cases between the analysed groups of patients. Conclusion: This study shows that LA is a safe, effective, and well-tolerated procedure despite the hormonal activity of the removed lesions. Minimal invasive surgery may be recommended as the &#8216;gold standard&#8217; in the treatment of both functioning and non-functioning benign tumours of the adrenal gland. (Pol J Endocrinol 2011; 62 (6): 512&#8211;516)Wstęp: Celem tego badania była retrospektywna analiza wyników adrenalektomii laparoskopowej (LA) wykonywanej z powodu łagodnych guzów nadnerczy mogących powodować różne zaburzenia endokrynologiczne. U pacjentów rozpoznawano nieczynne hormonalnie guzy nadnerczy (NFT) oraz hormonalnie czynne guzy nadnerczy (FT), w tym guz chromochłonny (PH), zespół Conna (CO) i zespół Cushinga (CS). Materiał i metody: Pomiędzy sierpniem 1995 r. a wrześniem 2009 r. wykonano łącznie 165 LA z dostępu przezotrzewnowego (n = 38) lub zaotrzewnowego (n = 127). Analizowanymi czynnikami były: dane demograficzne pacjentów, wynik skali ASA, wskazanie do operacji, rozmiar guza i jego umiejscowienie, śródoperacyjne i pooperacyjne wyniki LA w tym czas trwania operacji, utratę krwi, czas uruchomienia chorych, długość hospitalizacji, czas powrotu do normalnej aktywności, śródoperacyjne i pooperacyjne powikłania, jak również wskaźnik konwersji do otwartej adrenalektomii. Wyniki: Badaniem objęto 111 pacjentów z NFT i 54 z FT. Pacjenci z NFT byli istotnie starsi niż pacjenci z CO (p < 0,05). Średnia wielkość zmiany różniła się pomiędzy CO i innymi guzami nadnerczy (p < 0,05), jak również pomiędzy NFT i PH (p < 0,05). Wszystkie zmiany za wyjątkiem aldosteronoma wykrywano głównie w prawym nadnerczu (p < 0,05). Mimo różnych cech charakterystycznych oraz zaburzeń klinicznych związanych z usuwanymi laparoskopowo guzami nadnerczy w większości przypadków nie było istotnych różnic wyników środoperacyjnych i pooperacyjnych pomiędzy analizowanymi grupami pacjentów. Wnioski: Przedstawione badanie pokazuje, że LA jest bezpiecznym, efektywnym i dobrze tolerowanym przez chorych zabiegiem mimo czynności hormonalnej usuwanych zmian ogniskowych. Małoinwazyjny zabieg operacyjny można uznać za metodę referencyjną w chirurgii zarówno czynnych, jak i nieczynnych hormonalnie łagodnych guzów nadnerczy. (Endokrynol Pol 2011; 62 (6): 512&#8211;516

Ocena częstości występowania mutacji genów BRAF, KRas oraz metylacji genu RASSF1A w wolu guzkowym na podstawie badania materiału cytologicznego uzyskanego drogą biopsji aspiracyjnej cienkoigłowej

  Introduction: Standard pre-operative diagnosis of nodular goitre is not always conclusive. The decision about nodular goitre surgery is increasingly based on molecular methods. The aim of the study was to determine BRAF T1799A mutation and KRas proto-oncogene mutation, and the analysis of RASSF1A promoter methylation level in cytological material obtained from FNAB specimens of thyroid nodules. Material and methods: The study population consisted of 85 women and 12 men. The study material was genomic DNA isolated from peripheral blood and thyroid bioptates. Pyrosequencing was used for the evaluation of RASSF1 methylation level. KRas mutation was investigated with Sanger sequencing. BRAF mutation was analysed by standard methods of real-time amplification detection (real-time PCR) with the use of specific starters surrounding the mutated site. Results: A significant positive correlation was demonstrated between mean methylation of four CpG islands of RASSF1A gene and thyroid tumour volume and its largest diameter (p &lt; 0.05). KRas mutation was not detected in any of the 97 patients. In 7/85 subjects (8.2%) BRAF mutation was observed. In 6/7 patients with BRAF mutation, FNAB of thyroid nodules confirmed a benign nature of the lesions; the material was non-diagnostic in one patient, and papillary thyroid cancer was diagnosed on the basis of postoperative histopathology assessment. Conclusions: The results of genetic tests reported in our study indicate that the presence of BRAF mutation or higher RASSF1A methylation levels in FNAB cytology specimens of benign lesions may be useful in the assessment of oncological risk, while the evaluation of KRas proto-oncogene mutation is not a valuable test in pre-operative diagnosis of nodular goitre. (Endokrynol Pol 2015; 66 (5): 384–393)    Wstęp: Na podstawie standardowej przedoperacyjnej diagnostyki wola guzkowego nie zawsze uzyskuje się jednoznaczne rozpoznanie. Coraz częściej w kwalifikacji wola guzkowego do zabiegu operacyjnego wykorzystywane są metody badań molekularnych. Celem pracy było oznaczenie mutacji T1799A genu BRAF i mutacji protoonkogenu KRas oraz analiza stopnia metylacji promotora genu RASSF1A w materiale komórkowym uzyskanym z guzków tarczycy na drodze biopsji aspiracyjnej cienkoigłowej. Materiały i metody: Badaniami objęto 85 kobiet i 12 mężczyzn. Materiał do badań stanowił genomowy DNA wyizolowany z krwi obwodowej pacjentów oraz z bioptatów tarczycy. Do oceny stopnia metylacji genu RASSF1 wykorzystano metodę pirosekwencjonowania. Mutacje genu KRas badano metodą sekwencjonowania Sangera. Do oznaczania mutacji BRAF użyto standardowej metodologii detekcji amplifikacji w czasie rzeczywistym (real-time PCR) z zastosowaniem specyficznych starterów otaczających miejsce zmutowane. Wyniki: Wykazano, że średnia metylacji czterech wysp CpG w genie RASSF1A znamiennie, dodatnio koreluje z objętością guza tarczycy i największym wymiarem guza (p &lt; 0,05). U żadnej z 97 osób nie stwierdzono mutacji Kras. U 7/85 badanych (8,2%) stwierdzono obecność mutacji genu BRAF. U 6/7 osób z obecnością mutacji BRAF, BAC guzków tarczycy wykazała łagodny charakter tych zmian, u jednej osoby otrzymano materiał niediagnostyczny, a na podstawie pooperacyjnego badania histopatologicznego rozpoznano raka brodawkowatego tarczycy. Wnioski: Otrzymane wyniki badań genetycznych wskazują, że obecność mutacji genu BRAF lub wyższego odsetka metylacji genu RASSF1A w materiale cytologicznym z biopsji aspiracyjnej cienkoigłowej zmiany cytologicznie łagodnej może mieć znaczenie w ocenie zagrożenia onkologicznego, podczas gdy ocena mutacji protonkogenu KRas nie jest przydatna w diagnostyce przedoperacyjnej wola guzkowego. (Endokrynol Pol 2015; 66 (5): 384–393)

Pro Libris: Lubuskie Pismo Literacko-Kulturalne, nr 4 (2010)

145 s. : il., portr.

Culprit plaque location within left circumflex coronary artery predicts clinical outcome in patients experiencing acute coronary syndromes with percutaneous coronary intervention — data from ORPKI registry

BACKGROUND: The left circumflex (Cx) artery is the most challenging of coronary branches in terms of diagnostics because the clinical presentation and electrocardiography (ECG) results do not always suggest critical occlusion despite its presence. Therefore, it is important to determine the factors contributing to the clinical manifestation and outcome, such as culprit location. AIMS: To determine the relation between the location of the culprit plaque and clinical outcomes in the LCx artery. METHODS: Data from the Polish Registry of Invasive Cardiology Procedures (ORPKI) concerning percutaneous coronary intervention (PCI) procedures have been extracted and analyzed using appropriate statistical tests. RESULTS: Patients with proximal occlusion received a worse grade using the Killip score. Patients with thrombolysis in myocardial infarction (TIMI) score 0 presented worse clinical presentation in each of the occlusion locations. Periprocedural cardiac arrest and death rate was the highest among patients with proximal Cx occlusion. Death rate among patients with proximal occlusion and non ST segment elevation myocardial infarction (NSTEMI) was greater than among patients with distal occlusion and ST segment elevation myocardial infarction (STEMI). CONCLUSIONS: Among patients with proximal occlusions of the Cx artery and TIMI 0 grade flow in initial angiogram, a STEMI-like approach should be undertaken apart from initial ECG findings. This is driven by a higher rate of critical and fatal complications such as cardiac arrest and periprocedural death. Fatal complications occur more often in patients with proximal occlusion of Cx than in medial or distal occlusion. Grade IV according to the Killip score can suggest proximal culprit location

Trends in incidence and mortality of gynecological and breast cancers in Poland (1980-2018)

BACKGROUND: This study aimed to analyze and determine the incidence and mortality trends in gynecological and breast cancers (BCs) in Poland. The gynecological cancers assessed were cervical cancer (CC), corpus uteri cancer (CUC), ovarian cancer (OC), vaginal cancer (VAC), and vulvar cancer (VUC). PATIENTS AND METHODS: Data concerning the incidence and mortality for the period of 1980–2018 were obtained from the Polish National Cancer Registry (PNCR). Joinpoint regression analysis was performed to identify trends, which were described using the annual percentage change (APC) and the average annual percent change (AAPC). RESULTS: Statistically significant increases were observed in BC incidence (AAPC: 2.3; CI: 1.8 to 2.9; p<0.05), CUC incidence (AAPC: 2.3; CI: 1.9 to 2.7; p<0.05), CUC mortality (AAPC: 0.4; CI: 0.1 to 0.7; p<0.05) and VUC mortality (AAPC: 1.16, CI: 0.1 to 2.2; p<0.05). VAC mortality decreased (AAPC: −3.5, CI: −5.0 to –2.0; p<0.05), as did CC incidence and mortality (AAPC: −2.1, CI: −2.3 to −1.8; p<0.05, AAPC: −2.0, CI: −2.2 to –1.8; p<0.05, respectively). Between 1980 and 1993, OC incidence initially increased and then stabilized (AAPC: 0.9; CI: 0.7 to 1.1; p<0.05). After 2007, OC mortality decreased (AAPC: 0.0; CI: −0.2 to 0.2; p=0.8). Trends in VUC and VAC incidence and BC mortality were not statistically significant. CONCLUSION: The results of this study showed a significant increase in OC, CUC, and BC incidence, and a decrease in the incidence of CC and VAC. The VUC trends were stable. Mortality trends for BC initially fluctuated and, since 2010, has begun to increase. Throughout the observed period, mortality due to VUC and CUC increased, whereas decreased among patients with CC. OC mortality was stable, but not significant. Furthermore, the study showed a correlation between age group and rate of incidence and mortality of each assessed cancer